28 augustus 2017
Het is al weer kwart voor elf en bezig met mijn derde beker koffie. Niet handig misschien, ik probeer inmiddels een zo slap mogelijke bak te zetten. De dag begon om 6.45 en zoals iedere dag lees ik artikelen, iets waar ik de rest van de dag meestal niet de rust voor vind. Ik probeer terug te halen welke artikelen ik als eerste las, misschien komt het nog terug voordat ik dit post. Alles werd overschaduwd door een artikel dat ik vanochtend eerder heb gepost over de gedwongen participatie in Nederland. Hoe triest.
Nu ben ik bezig met een artikel van Willem Schinkel uit oktober 2015 in De Correspondent “Waarom aanslagen geen aanval op onze waarden zijn (en politici ons dat wel willen doen geloven)”. Ik krijg het echt niet tussen 11 – 15 minuten gelezen. Zo knap om zo’n onderwerp zo te doorgronden en zo trefzeker te verwoorden. Ik lees en herlees en wordt kwader en radelozer over de enorme blinde vlek die vooral politici hebben voor hun eigen daden.
Tussendoor ga ik dus dingen doen, zoals de keuken ontvetten en spic & span maken. Hoe snel wordt alles toch altijd weer vies en vettig. En er moet nog veel vandaag, me voorbereiden op de komst van de eerste aannemer morgen (ik heb er vijf benaderd) die een offerte moet gaan uitbrengen voor de renovatiewerkzaamheden. Dat krijg je met een 200 jaar oud huis dat lang leeg heeft gestaan.
Ook ben ik me aan het beraden hoe te reageren naar de garage in Nederland die in mei een nieuwe uitlaat plaatste en ik er een week geleden toen de auto hier op de brug stond achterkwam dat er hooguit iets was aangesmeerd maar er nog niet het minuscuulste onderdeeltje vervangen was. De garage, nu ik deze erop aanspreek en om de hierboven genoemde reden niet van zins ben de rekening te betalen (voor het geval je denkt dat deze al lang betaald had moeten zijn, er waren al dubieuze zaken vanwege een eerdere reparatie en er was dus al een eerdere reden), weigert verantwoordelijkheid te nemen en tevens weigert de winterbanden af te geven totdat de rekening is betaald. Ten bewijze van dat ik misschien toch wel gelijk heb, viel er, ik zou bijna zeggen gelukkig, een groot deel van de uitlaat onder de auto uit afgelopen donderdag, ergens op een landweg. Het onderdeel was zelfs niet tijdelijk terug te plaatsen met ijzerdraad, zo verrot was het verbindingsstuk en ligt nu achterin de auto. Nee, ik reed echt op een vlakke weg.
Er moet inspiratie worden opgedaan voor wat kleurstellingen in huis (schilderwerk dat kan ik gelukkig zelf) en ik ga verder met het ontwerpen van een tattoo voor mijn zoon. Een echt leuke opdracht. Voor de eerste proefjes verkeerd papier gebruikt, het papier mooi maar grof en daardoor leek mijn vaste hand bij vergroting toch een beetje bibberig. Waarom heeft een dag maar 24 uur …. Triviale zorgen.
De week is begonnen. Terug naar het artikel van Willem Schinkel. Ik beloof mezelf de reacties op het artikel niet te lezen.
