27 augustus 2017
Merde, Merde, je begrijpt dat ik een Nederlandse variant gebruikte. Gelukkig kan ik hier ongebreideld vloeken wat ik wil. Ik heb het voor elkaar, mijn neuspiercing is eruit, tijdens mijn tot nu toe keurig en trouw volgehouden tweemaal daagse schoonmaakbeurt. Hoe ik het voor elkaar heb gekregen is me een raadsel, zeker als ik zie wat voor bijzondere kronkel men in zo’n klein stukje metaal weet te krijgen.
Die neuspiercing wilde ik al zo lang, misschien al wel 20 jaar, misschien zelfs nog wel langer. Heel lang heeft het werk dat ik deed dat niet toegelaten, althans dat vond ik toen zelf. Ik moet zeggen dat ik nog steeds met respect terugdenk aan de man, die in de periode toen ik op en neer reisde naar Den Haag af en toe bij mij in de eersteklas coupé zat, strak in het pak, akten koffertje, keurig gestreken haar, maar dan wel met een lange oorbel in. Tegelijkertijd vond ik het ook echt een gek gezicht maar het gemaakte statement, als het dat was, kon ik wel waarderen. Toen ik geen werk meer deed wat een neuspiercing in de weg stond kwam het er alsnog lange tijd niet van, geen idee om wat voor reden precies maar het niet hebben van geld voor dit soort extra’s was er zeker een van. Nu kreeg ik ‘m van de kinderen cadeau voor mijn zestigste verjaardag. We togen met z’n allen naar de piercing shop in Auxerre.
Paniek dus, daar sta ik met het kronkeltje in mijn linkerhand. Paniek, want zei de dame van de shop, je moet binnen een uur iets in het gaatje stoppen anders is ie dicht. Een uur is lang om te prutsen maar niet als je in paniek bent. Ik vlieg naar de spiegel, oh dom geen bril op. Vervolgens sta ik met de verkeerde bril op voor de spiegel, die voor het lezen van boeken in plaats van die waarmee ik op de laptop werk. Geen van beiden bieden soelaas, ik blijf over de rand van mijn bril heenkijken naar de spiegel. Ja hoor, domme doos bedenk ik me dan ook nog, hoe stom kun je zijn om te proberen een piercing terug in een gaatje te krijgen boven de wasbak, dat gaat geheid fout. Het vooruitzicht om het ringetje dat ik ook alvast cadeau kreeg er dan maar vast in te doen, dit werd mij in voorkomend geval eveneens aangeraden, vind ik eerlijk gezegd in dit stadium, nou ook weer niet zo’n happy oplossing. Vooral als ik bedenk hoeveel moeite het me altijd kost om die dingen in mijn oren te krijgen, daar heb ik bijna altijd hulp bij nodig. Maar de piercing er niet meer in kunnen krijgen is voor mij helemaal geen optie. Gelukkig duurt het zetten van een piercing, zoals menigeen van jullie kan beamen, niet lang maar een pretje is het waarachtig ook niet.
Dan kies ik voor weg bij de wasbak, rustig ademen, ogen dicht en op gevoel. Gelukt!
