Châtel-Censoir is een dorp aan de rivier de Yonne en het Canal du Nivernais. Het valt onder het department Yonne, arrondissement Avallon, deel uitmakend van de regio Bourgogne-Franche-Comté. Het dorp heeft een mooi kerkje, gelegen op een heuvel, waar je in de zomer begroet wordt door zwermen zwaluwen die nesten op de kerk hebben en met veel zwier om de kerk vliegen.
Châtel heeft naar schatting zo’n 600 inwoners. Het lastige is dat het in Frankrijk heel normaal is dat men de luiken van het huis aan de straatkant gesloten houdt. Daardoor lijkt het dikwijls dat een dorp uitgestorven is, terwijl er achter de gesloten luiken hele gezinnen wonen. Fransen (en zeker op het platteland) zijn erg op zichzelf, daarover later meer.
Het is het dorp waar ik heb gewoond, een deel van de maand. Waar Sam een oppas had, Marie-Thérèse, die hem iedere dag naar buiten en naar binnen liet, hem eten gaf en als er iets was met hem naar de dierenarts ging. Het was de plek waar, als ik bij Troye de snelweg verliet en dan nog een uur binnendoor reed, genoot van iedere meter die ik reed langs de heuvels geel van het koolzaad en in de zomer de zonnebloemen meedraaiend met de zon en de wijngaarden die in het najaar een nieuw jaar Chablis produceerden. De weilanden waar vossen struinden en de fazanten langs de kant van de weg.
Het daarover later meer is er niet gekomen. Ik heb anderhalf jaar in Châtel-Censoir gewoond met heel veel plezier. Jammer dat ik door het werk, corona maar zeker ook de slechte gezondheid van mijn ouders heb moeten besluiten dichterbij te gaan wonen. Toen het onmogelijk bleek op korte termijn betaalbare en goede woonruimte te vinden in Nederland vond ik met dank aan een vriendin woonruimte in België, net over de grens.
Behalve Beaune zijn alle bijzondere plekken die beschreven zijn in de nabijheid van Châtel-Censoir.
